Thurgoona

Thurgoona, 9 nov.
Weer: zonnig, temp. Max 29 *C
Na het ontbijt, tas ingepakt, uitgecheckt en de auto gestart. We gaan van vandaag naar Jac en Jos, Nederlandse vrienden van Inge die al 8 jr in Australie wonen, in Thurgoona, vlakbij Albury.
Het is prachtig weer, eindelijk weer lekker warm. De thermometer van de auto geeft zelfs 29*C. We rijden weer vdoor het National Park Kosciuszko. Het eerste stuk gaat naar Thredo, deze weg rijden we voor de derde keer, maar het blijft prachtig. Het stuk na Thredo brengt ons naar Khancoban. Dit stuk is een 78 km lange, zeer bochtige weg. Bij sommige bochten is de adviessnelheid 15 km kun je nagaan hoe scherp en haaks. De route is prachtig, onderweg verschillende keren uitgestapt bij prachtige uitzichtpunten. We komen langs een waterkrachtcentrale, in de rivier de Murray, waar we stoppen om de tentoonstelling te bekijken. De centrale bestaat uit een aantal dammen die aan elkaar gekoppeld zijn. Een film laat het bouwen ervan zien. Een geweldig karwei om al die dammen te bouwen en de pijpen door de bergen aan te leggen. Voor de bouw ervan werden veel buitenlanders, vooral Europeanen geworven. Er was ons verteld dat we veel dieren onderweg zouden zien, nou vandaag niet. Moesten zeker uitslapen na een druk weekend.  We rijden steeds langs het stuwmeer dat ontstaan is door het aanleggen van de dammen in de Murray River. Om 16.00 u arriveren we in Thurgoona, waar we verwelkomd werden door Jos en hun twee honden Hope en Bekka. Jac was nog aan het werk. We hebben nog herinneringen opgehaald over de bruiloft van Inge. Het was een lange maar prachtige dag.

10 nov.
Weer:  33*C
Na uitgebreid ontbeten te hebben en advies wat leuk is om te doen hier in de omgeving vertrekken we om 10.00 u. Eerst rijden we naar Beetchworth via een prachtige route, door glooiend berggebied. In Beetchworth zijn een aantal oude gebouwen gerestaureerd en te bezoeken, het is een soort openlucht museum. Een van de gebouwen is de cel van Harry Power. Deze man was een legende, hij heeft tussen 1863 en 1870 zeven keer in die cel gezeten. Ook heeft hij een opvolger ene Ned Kelly opgeleid. We rijden een scenic route van 5 km.d Een smalle weg leidt naar prachtige uitzichtpunten en een waterval. Gelukkig is het een eenrichtingsweg, want uitwijken voor een tegenligger is onmogelijk. Hierna rijden we naar het plaatsje Yackandandah. Een bijna western aandoend dorpje. Bij de plaatselijke pub besluiten we een drankje te halen. De mensen voor ons bestellen een bitter lemon denken wij. Lijkt ons ook lekker bij deze warmte. Dus ook besteld. Vraag ik om een rietje, kijkt de barman een beetje verbaasd. Later blijkt dat we een cruiser besteld hebben, i.p.v. fris, een drankje met wodka, ja wie drinkt dat met een rietje.... Het smaakte heerlijk, maar was natuurlijk niet de bedoeling. Gelukkig geen alcoholcontrole onderweg. Daarna nog naar de Woolshed waterfall geweest. Hier is vroeger 57 kilo goud gevonden. Na dit bezoek Tom ingeprogrammeerd op Thurgoona. Tot onze grote verbazing leidde deze ons naar een unsealed route door een prachtig bos. Door alle bochten en afdalingen konden we niet veel harder dan 38 km per uur, dan is 10 km lang. En toen..... lagen er 2 bomen dwars over de weg. Arie eruit om te kijken of we er langs konden of zouden moeten omkeren. Gelukkig konden we via het gras langs de eerste boom en voorzichtig manouvrerend over de tweede. Na een prachtige dag heerlijk gegeten bij Jac en Jos en 's avonds gezellig zitten praten. Zij werken beiden bij de gezondheidszorg, als je hoort hoe het hier werkt hebben we in Nederland nog niets te klagen. Omdat ze hier een patio hebben die afgesloten is met horren konden we voor het eerst in deze vakantie de hele avond buiten zitten.

11 nov.
Vandaag gaan we met Jac op stap. Eerst gaan we naar de Hume Dam, waar we een prachtig uitzicht hebben op de Murray River. Helaas zijn de vliegen vandaag weer in grote getale aanwezig. Het is deze maand de maand van de vliegen. Zoveel mogelijk proberen te negeren of weg  wuiven. Daarna gaan we naar Bonegilla, een museum over de geschiedenis van de eerste immigranten na de Tweede Wereldoorlog. Indrukwekkend om de geschiedenissen te lezen. De immigranten kwamen voornamelijk uit Europa, ze kwamen in een voormalig militair barakkenkamp terecht. Voor sommige was het een enge gewaarwording, ze dachten weer in een concentratiekamp terecht te zijn gekomen. De grootste groep, na de Britse immigranten was Nederlands. Ze leefden hier  onder barre omstandigheden. Soms werden de gezinnen gescheiden, de mannen apart van de vrouwen en kinderen. De ervaringen waren totaal veschillend, sommige mensen hebben het er vreselijk gevonden en andere waren zeer tevreden. De meeste kinderen hebben er wel goede herinneringen aan. Er was een speciaal gedeelte over de Nederlandse immigranten. Er werd hen door de Nederlandse regering heel wat anders voorgespiegeld dan wat de werkelijkheid was. Toch zijn de meesten hier gebleven en hebben na veel moeilijkheden en tegenslagen een goed leven opgebouwd. Nederlanders werden en worden geprezen om hun arbeidsmoraal en aanpassingsvermogen. Wel blijkt uit alle verhalen steeds weer hoe moeilijk het is je familie achter te hebben gelaten. Je moet in een vreemd land alles opnieuw uitvinden, de cultuur, sociale gewoontes en natuurlijk de taal. Vooral in moeilijke tijden blijft dat lastig. We hebben hier een aantal uren doorgebracht.
Daarna gaan we lunchen in Albury en aansluitend de stad, want dat is het met 60.000 inwoners echt, bekijken. Verschillende oude gebouwen zijn bewaard gebleven. We eten een ijsje bij een speciale zaak. Je kunt hier je smaak bestellen en daarna kun je de vulling bestellen. Bijv. Tobleron chocolade, rozijnen, mars, fruit e.d. Het ijs wordt op een koude marmen plaat gelegd en wat je besteld wordt klein gemaakt en er doorheen gekneed. Het was heerlijk. Als we net buiten zitten met ons ijs begint het flink te regenen. We zitten tegenover een bioscoop waar het brandalarm begint te rinkelen. Er wordt driftig getelefoneerd en uiteindelijk verschijnt met alle toeters en bellen aan, de brandweer. Er springen drie brandweermannen in vol ornaat en zuurstofflessen uit om het gebouw te verkennen. Gelukkig zijn ze redelijk snel terug en blijkt er niets aan de hand. Een voorbijganger merkt op: "zeker iemand in de wc zitten roken". Daarna naar het ANZAC monument geweest. Dit monument is ter herinnering aan allen die gevallen zijn in verschillende oorlogen. Jammer dat het regent. Daarna rijden we naar het stuk land dat Jos en Jac gekocht hebben om een huis te gaan bouwen. Het is een enorm stuk land 8000 vierkante meter. Wat een ruimte en dan is dit nog niet eens echt groot, de buurman heeft 10x zoveel land.
's Avonds onweert en regent hard, dat klinkt gezellig op het dak van de patio. Het is zo warm dat we gewoon buiten kunnen zitten. Al met al weer een mooie dag.

.